| Buona navigazione con NihilScio!
|
|||||||
|
NS NihilScio Home Educational search engine Auxilium |
|||||||
|
Coniugazione/declinazione
(Es. pueris - amati sunt ...) |
|||||||
| |||||||
di più... | |||||||
| |||||||
|
| - Coniugazione completa di exprobrare exprobro =
exprobrare: Verbo attivo INDICATIVO Presente - Coniugazione completa di exprobro Forma attiva |
| INDICATIVO | significato |
| Presente | |
| ego exprobro tu exprobras ille exprobrat nos exprobrāmus vos exprobrātis illi exprobrant | Io rinfaccio Tu rinfacci Egli/Ella/Esso rinfaccia Noi rinfacciamo Voi rinfacciate Essi/Esse/Loro rinfacciano |
| - Coniugazione completa di insimulare insimulare = insimulare: Verbo attivo INFINITO Presente |
| significato | |
| Presente | |
| insimulāre | accusare |
| - Coniugazione completa di criminari criminor =
criminare: Verbo passivo INDICATIVO Presente - Coniugazione completa di criminor Forma passiva |
| - Coniugazione completa di criminari criminor =
criminari: Verbo deponente INDICATIVO Presente - Coniugazione completa di criminor Forma deponente |
| Coniugazione di: obicio, obicis, obieci, obiectŭm, obicĕre coniugazione: 3 - transitivo - attiva (Ita) = offrire, esporre, contrapporre, gettare contro, (eng) = throw before, throw towards, expose to, interpose, lay to one's charge, (esp) = ofrecer, lang. Latino |
| INDICATIVO | |
| Presente | |
| ego obicio tu obicis ille obicit nos obicīmus vos obicītis illi obiciunt | Io offro Tu offri Egli/Ella/Esso offre Noi offriamo Voi offrite Essi/Esse/Loro offrono |
| INDICATIVO | |
| Imperfetto | |
| ego obiciēbam tu obiciēbas ille obiciēbat nos obiciebāmus vos obiciebātis illi obiciēbant | Io offrivo Tu offrivi Egli/Ella/Esso offriva Noi offrivamo Voi offrivate Essi/Esse/Loro offrivano |
| INDICATIVO | |
| Perfetto | |
| ego obieci tu obiecisti ille obiecit nos obiecĭmus vos obiecistis illi obiecērunt, obiecere... | Io offersi, offrii... Tu offristi Egli/Ella/Esso offerse, offrì... Noi offrimmo Voi offriste Essi/Esse/Loro offersero, offrirono... |
| INDICATIVO | |
| Passato prossimo | |
| ego obieci tu obiecisti ille obiecit nos obiecĭmus vos obiecistis illi obiecērunt, obiecere... | Io ho offerto Tu hai offerto Egli/Ella/Esso ha offerto Noi abbiamo offerto Voi avete offerto Essi/Esse/Loro hanno offerto |
| INDICATIVO | |
| Trapassato prossimo | |
| ego obiecĕram tu obiecĕras ille obiecĕrat nos obiecerāmus vos obiecerātis illi obiecĕrant | Io avevo offerto Tu avevi offerto Egli/Ella/Esso aveva offerto Noi avevamo offerto Voi avevate offerto Essi/Esse/Loro avevano offerto |
| INDICATIVO | |
| Trapassato remoto | |
| ego obieci tu obiecisti ille obiecit nos obiecĭmus vos obiecistis illi obiecērunt, obiecere... | Io ebbi offerto Tu avesti offerto Egli/Ella/Esso ebbe offerto Noi avemmo offerto Voi aveste offerto Essi/Esse/Loro ebbero offerto |
| INDICATIVO | |
| Piuccheperfetto | |
| ego obiecĕram tu obiecĕras ille obiecĕrat nos obiecerāmus vos obiecerātis illi obiecĕrant | Io avevo offerto Tu avevi offerto Egli/Ella/Esso aveva offerto Noi avevamo offerto Voi avevate offerto Essi/Esse/Loro avevano offerto |
| INDICATIVO | |
| Futuro semplice | |
| ego obiciam tu obicies ille obiciet nos obiciēmus vos obiciētis illi obicient | Io offrirò Tu offrirai Egli/Ella/Esso offrirà Noi offriremo Voi offrirete Essi/Esse/Loro offriranno |
| INDICATIVO | |
| Futuro anteriore | |
| ego obiecĕro tu obiecĕris ille obiecĕrit nos obiecerĭmus vos obiecerĭtis illi obiecĕrint | Io avrò offerto Tu avrai offerto Egli/Ella/Esso avrà offerto Noi avremo offerto Voi avrete offerto Essi/Esse/Loro avranno offerto |
| CONGIUNTIVO | |
| Presente | |
| ego obiciam tu obicias ille obiciat nos obiciāmus vos obiciātis illi obiciant | Io offra Tu offra Egli/Ella/Esso offra Noi offriamo Voi offriate Essi/Esse/Loro offrano |
| CONGIUNTIVO | |
| Imperfetto | |
| ego obicĕrem tu obicĕres ille obicĕret nos obicerēmus vos obicerētis illi obicĕrent | Io offrissi Tu offrissi Egli/Ella/Esso offrisse Noi offrissimo Voi offriste Essi/Esse/Loro offrissero |
| CONGIUNTIVO | |
| Perfetto | |
| ego obiecĕrim tu obiecĕris ille obiecĕrit nos obiecerĭmus vos obiecerĭtis illi obiec;ĕrint | Io abbia offerto Tu abbia offerto Egli/Ella/Esso abbia offerto Noi abbiamo offerto Voi abbiate offerto Essi/Esse/Loro abbiano offerto |
| CONGIUNTIVO | |
| Piuccheperfetto | |
| ego obiecissem tu obiecisses ille obiecisset nos obiecissēmus vos obiecissētis illi obiecissent | Io avessi offerto Tu avessi offerto Egli/Ella/Esso avesse offerto Noi avessimo offerto Voi aveste offerto Essi/Esse/Loro avessero offerto |
| CONDIZIONALE | |
| Presente | |
| ego obicĕrem tu obicĕres ille obicĕret nos obicerēmus vos obicerētis illi obicĕrent | Io offrirei Tu offriresti Egli/Ella/Esso offrirebbe Noi offriremmo Voi offrireste Essi/Esse/Loro offrirebbero |
| CONDIZIONALE | |
| Passato | |
| ego obiecissem tu obiecisses ille obiecisset nos obiecissēmus vos obiecissētis illi obiecissent | Io avrei offerto Tu avresti offerto Egli/Ella/Esso avrebbe offerto Noi avremmo offerto Voi avreste offerto Essi/Esse/Loro avrebbero offerto |
| IMPERATIVO | |
| Presente | |
| obice obicite Futuro obicito obicito obicitote obiciunto | offri offrite offrirai offrirà offrirete offriranno |
| INFINITO | |
| Presente | |
| obicĕre | offrire |
| INFINITO | |
| Perfetto | |
| obiecisse | avere offerto |
| INFINITO | |
| Futuro | |
| obiecturum esse, obiecturam esse, obiecturum esse, obiecturos esse, obiecturas esse, obiectura esse... | essere per offrire |
| GERUNDIO | |
| obiciendi, obiciendo, obiciendum, obiciendo... | di offrire ad a offrire offrire da, con.. offrire |
| SUPINO | |
| obiectŭm | a/ad offrire |
| PARTICIPIO | significato |
| Presente | che offre |
| Maschile | |
| Singolare | Plurale |
| Nom.obiciens Gen.obicientis Dat.obicienti Acc.obicientem Voc.obiciens Abl.obiciente, obicienti... | obicientes obicientium obicientibus obicientes obicientes obicientibus |
| Femminile | |
| Nom.obiciens Gen.obicientis Dat.obicienti Acc.obicientem Voc.obiciens Abl.obiciente, obicienti... | obicientes obicientium obicientibus obicientes obicientes obicientibus |
| Neutro | |
| Nom.obiciens Gen.obicientis Dat.obicienti Acc.obiciens Voc.obiciens Abl.obiciente, obicienti... | obicientia obicientium obicientibus obicientia obicientia obicientibus |
| PARTICIPIO | significato |
| Futuro | che offrirà |
| Maschile | |
| Singolare | Plurale |
| Nom.obiecturus Gen.obiecturi Dat.obiecturo Acc.obiecturum Voc.obiecture Abl.obiecturo | obiecturi obiecturorum obiecturis obiecturos obiecturi obiecturis |
| Femminile | |
| Nom.obiectura Gen.obiecturae Dat.obiecturae Acc.obiecturam Voc.obiectura Abl.obiectura | obiecturae obiecturarum obiecturis obiecturas obiecturae obiecturis |
| Neutro | |
| Nom.obiecturum Gen.obiecturi Dat.obiecturo Acc.obiecturum Voc.obiecturum Abl.obiecturo | obiectura obiecturorum obiecturis obiectura obiectura obiecturis |
| - Coniugazione completa di obici Forma passiva |
| Coniugazione di: exprobro, exprobras, exprobravi, exprobratum, exprobrāre coniugazione: 1 - transitivo - attiva (Ita) = rinfacciare, rimproverare, imputare una colpa, (eng) = bring up as a reproach,   (esp) = reñir, lang. Latino |
| INDICATIVO | |
| Presente | |
| ego exprobro tu exprobras ille exprobrat nos exprobrāmus vos exprobrātis illi exprobrant | Io rinfaccio Tu rinfacci Egli/Ella/Esso rinfaccia Noi rinfacciamo Voi rinfacciate Essi/Esse/Loro rinfacciano |
| INDICATIVO | |
| Imperfetto | |
| ego exprobrābam tu exprobrābas ille exprobrābat nos exprobrabāmus vos exprobrabatis illi exprobrābant | Io rinfacciavo Tu rinfacciavi Egli/Ella/Esso rinfacciava Noi rinfacciavamo Voi rinfacciavate Essi/Esse/Loro rinfacciavano |
| INDICATIVO | |
| Perfetto | |
| ego exprobravi tu exprobravisti, exprobrasti... ille exprobravit nos exprobravĭmus vos exprobravistis, exprobrastis... illi exprobravērunt, exprobrarunt, exprobravere... | Io rinfacciai Tu rinfacciasti Egli/Ella/Esso rinfacciò Noi rinfacciammo Voi rinfacciaste Essi/Esse/Loro rinfacciarono |
| INDICATIVO | |
| Passato prossimo | |
| ego exprobravi tu exprobravisti, exprobrasti... ille exprobravit nos exprobravĭmus vos exprobravistis, exprobrastis... illi exprobravērunt, exprobrarunt, exprobravere... | Io ho rinfacciato Tu hai rinfacciato Egli/Ella/Esso ha rinfacciato Noi abbiamo rinfacciato Voi avete rinfacciato Essi/Esse/Loro hanno rinfacciato |
| INDICATIVO | |
| Trapassato prossimo | |
| ego exprobravĕram, exprobraram... tu exprobravĕras, exprobraras... ille exprobravĕrat, exprobrarat... nos exprobraverāmus, exprobraramus... vos exprobraverātis, exprobraratis... illi exprobraverant, exprobrarant... | Io avevo rinfacciato Tu avevi rinfacciato Egli/Ella/Esso aveva rinfacciato Noi avevamo rinfacciato Voi avevate rinfacciato Essi/Esse/Loro avevano rinfacciato |
| INDICATIVO | |
| Trapassato remoto | |
| ego exprobravi tu exprobravisti, exprobrasti... ille exprobravit nos exprobravĭmus vos exprobravistis, exprobrastis... illi exprobravērunt, exprobrarunt, exprobravere... | Io ebbi rinfacciato Tu avesti rinfacciato Egli/Ella/Esso ebbe rinfacciato Noi avemmo rinfacciato Voi aveste rinfacciato Essi/Esse/Loro ebbero rinfacciato |
| INDICATIVO | |
| Piuccheperfetto | |
| ego exprobravĕram, exprobraram... tu exprobravĕras, exprobraras... ille exprobravĕrat, exprobrarat... nos exprobraverāmus, exprobraramus... vos exprobraverātis, exprobraratis... illi exprobraverant, exprobrarant... | Io avevo rinfacciato Tu avevi rinfacciato Egli/Ella/Esso aveva rinfacciato Noi avevamo rinfacciato Voi avevate rinfacciato Essi/Esse/Loro avevano rinfacciato |
| INDICATIVO | |
| Futuro semplice | |
| ego exprobrābo tu exprobrābis ille exprobrābit nos exprobrabĭmus vos exprobrabĭtis illi exprobrābunt | Io rinfaccerò Tu rinfaccerai Egli/Ella/Esso rinfaccerà Noi rinfacceremo Voi rinfaccerete Essi/Esse/Loro rinfacceranno |
| INDICATIVO | |
| Futuro anteriore | |
| ego exprobravĕro, exprobraro... tu exprobravĕris, exprobraris... ille exprobravĕrit, exprobrarit... nos exprobraverĭmus, exprobrarimus... vos exprobraverĭtis, exprobraritis... illi exprobravĕrint, exprobrarint... | Io avrò rinfacciato Tu avrai rinfacciato Egli/Ella/Esso avrà rinfacciato Noi avremo rinfacciato Voi avrete rinfacciato Essi/Esse/Loro avranno rinfacciato |
| CONGIUNTIVO | |
| Presente | |
| ego exprobrem tu exprobres ille exprobret nos exprobrēmus vos exprobrētis illi exprobrent | Io rinfacci Tu rinfacci Egli/Ella/Esso rinfacci Noi rinfacciamo Voi rinfacciate Essi/Esse/Loro rinfaccino |
| CONGIUNTIVO | |
| Imperfetto | |
| ego exprobrārem tu exprobrāres ille exprobrāret nos exprobrarēmus vos exprobrarētis illi exprobrārent | Io rinfacciassi Tu rinfacciassi Egli/Ella/Esso rinfacciasse Noi rinfacciassimo Voi rinfacciaste Essi/Esse/Loro rinfacciassero |
| CONGIUNTIVO | |
| Perfetto | |
| ego exprobravĕrim, exprobrarim... tu exprobravĕris, exprobraris... ille exprobravĕrit, exprobrarit... nos exprobraverĭmus, exprobrarimus... vos exprobraverĭtis, exprobraritis... illi exprobravĕrint, exprobrarint... | Io abbia rinfacciato Tu abbia rinfacciato Egli/Ella/Esso abbia rinfacciato Noi abbiamo rinfacciato Voi abbiate rinfacciato Essi/Esse/Loro abbiano rinfacciato |
| CONGIUNTIVO | |
| Piuccheperfetto | |
| ego exprobravissem, exprobrassem... tu exprobravisses, exprobrasses... ille exprobravisset, exprobrasset... nos exprobravissēmus, exprobrassemus... vos exprobravissētis, exprobrassetis... illi exprobravissent, exprobrassent... | Io avessi rinfacciato Tu avessi rinfacciato Egli/Ella/Esso avesse rinfacciato Noi avessimo rinfacciato Voi aveste rinfacciato Essi/Esse/Loro avessero rinfacciato |
| CONDIZIONALE | |
| Presente | |
| ego exprobrārem tu exprobrāres ille exprobrāret nos exprobrarēmus vos exprobrarētis illi exprobrārent | Io rinfaccierei Tu rinfaccieresti Egli/Ella/Esso rinfaccerebbe Noi rinfacceremmo Voi rinfaccereste Essi/Esse/Loro rinfaccerebbero |
| CONDIZIONALE | |
| Passato | |
| ego exprobravissem, exprobrassem... tu exprobravisses, exprobrasses... ille exprobravisset, exprobrasset... nos exprobravissēmus, exprobrassemus... vos exprobravissētis, exprobrassetis... illi exprobravissent, exprobrassent... | Io avrei rinfacciato Tu avresti rinfacciato Egli/Ella/Esso avrebbe rinfacciato Noi avremmo rinfacciato Voi avreste rinfacciato Essi/Esse/Loro avrebbero rinfacciato |
| IMPERATIVO | |
| Presente | |
| exprobra exprobrate Futuro exprobrato exprobrato exprobratote exprobranto | rinfaccia rinfacciate rinfaccerai rinfaccerà rinfaccerete rinfacceranno |
| INFINITO | |
| Presente | |
| exprobrāre | rinfacciare |
| INFINITO | |
| Perfetto | |
| exprobravisse, exprobrasse... | avere rinfacciato |
| INFINITO | |
| Futuro | |
| exprobraturum esse, exprobraturam esse, exprobraturum esse, exprobraturos esse, exprobraturas esse, exprobratura esse... | essere per rinfacciare |
| GERUNDIO | |
| exprobrandi, exprobrando, exprobrandum, exprobrando... | di rinfacciare ad a rinfacciare rinfacciare da, con.. rinfacciare |
| SUPINO | |
| exprobratum | a/ad rinfacciare |
| PARTICIPIO | significato |
| Presente | che rinfaccia |
| Maschile | |
| Singolare | Plurale |
| Nom.exprobrans Gen.exprobrantis Dat.exprobranti Acc.exprobrantem Voc.exprobrans Abl.exprobrante, exprobranti... | exprobrantes exprobrantium exprobrantibus exprobrantes exprobrantes exprobrantibus |
| Femminile | |
| Nom.exprobrans Gen.exprobrantis Dat.exprobranti Acc.exprobrantem Voc.exprobrans Abl.exprobrante, exprobranti... | exprobrantes exprobrantium exprobrantibus exprobrantes exprobrantes exprobrantibus |
| Neutro | |
| Nom.exprobrans Gen.exprobrantis Dat.exprobranti Acc.exprobrans Voc.exprobrans Abl.exprobrante, exprobranti... | exprobrantia exprobrantium exprobrantibus exprobrantia exprobrantia exprobrantibus |
| PARTICIPIO | significato |
| Futuro | che rinfaccerà |
| Maschile | |
| Singolare | Plurale |
| Nom.exprobraturus Gen.exprobraturi Dat.exprobraturo Acc.exprobraturum Voc.exprobrature Abl.exprobraturo | exprobraturi exprobraturorum exprobraturis exprobraturos exprobraturi exprobraturis |
| Femminile | |
| Nom.exprobratura Gen.exprobraturae Dat.exprobraturae Acc.exprobraturam Voc.exprobratura Abl.exprobratura | exprobraturae exprobraturarum exprobraturis exprobraturas exprobraturae exprobraturis |
| Neutro | |
| Nom.exprobraturum Gen.exprobraturi Dat.exprobraturo Acc.exprobraturum Voc.exprobraturum Abl.exprobraturo | exprobratura exprobraturorum exprobraturis exprobratura exprobratura exprobraturis |
| - Coniugazione completa di exprobrari Forma passiva |
| Coniugazione di: insimulo, insimulas, insimulavi, insimulatum, insimulāre coniugazione: 1 - transitivo - attiva (Ita) = accusare, incolpare, calunniare, lang. Latino |
| INDICATIVO | |
| Presente | |
| ego insimulo tu insimulas ille insimulat nos insimulāmus vos insimulātis illi insimulant | Io accuso Tu accusi Egli/Ella/Esso accusa Noi accusiamo Voi accusate Essi/Esse/Loro accusano |
| INDICATIVO | |
| Imperfetto | |
| ego insimulābam tu insimulābas ille insimulābat nos insimulabāmus vos insimulabatis illi insimulābant | Io accusavo Tu accusavi Egli/Ella/Esso accusava Noi accusavamo Voi accusavate Essi/Esse/Loro accusavano |
| INDICATIVO | |
| Perfetto | |
| ego insimulavi tu insimulavisti, insimulasti... ille insimulavit nos insimulavĭmus vos insimulavistis, insimulastis... illi insimulavērunt, insimularunt, insimulavere... | Io accusai Tu accusasti Egli/Ella/Esso accusò Noi accusammo Voi accusaste Essi/Esse/Loro accusarono |
| INDICATIVO | |
| Passato prossimo | |
| ego insimulavi tu insimulavisti, insimulasti... ille insimulavit nos insimulavĭmus vos insimulavistis, insimulastis... illi insimulavērunt, insimularunt, insimulavere... | Io ho accusato Tu hai accusato Egli/Ella/Esso ha accusato Noi abbiamo accusato Voi avete accusato Essi/Esse/Loro hanno accusato |
| INDICATIVO | |
| Trapassato prossimo | |
| ego insimulavĕram, insimularam... tu insimulavĕras, insimularas... ille insimulavĕrat, insimularat... nos insimulaverāmus, insimularamus... vos insimulaverātis, insimularatis... illi insimulaverant, insimularant... | Io avevo accusato Tu avevi accusato Egli/Ella/Esso aveva accusato Noi avevamo accusato Voi avevate accusato Essi/Esse/Loro avevano accusato |
| INDICATIVO | |
| Trapassato remoto | |
| ego insimulavi tu insimulavisti, insimulasti... ille insimulavit nos insimulavĭmus vos insimulavistis, insimulastis... illi insimulavērunt, insimularunt, insimulavere... | Io ebbi accusato Tu avesti accusato Egli/Ella/Esso ebbe accusato Noi avemmo accusato Voi aveste accusato Essi/Esse/Loro ebbero accusato |
| INDICATIVO | |
| Piuccheperfetto | |
| ego insimulavĕram, insimularam... tu insimulavĕras, insimularas... ille insimulavĕrat, insimularat... nos insimulaverāmus, insimularamus... vos insimulaverātis, insimularatis... illi insimulaverant, insimularant... | Io avevo accusato Tu avevi accusato Egli/Ella/Esso aveva accusato Noi avevamo accusato Voi avevate accusato Essi/Esse/Loro avevano accusato |
| INDICATIVO | |
| Futuro semplice | |
| ego insimulābo tu insimulābis ille insimulābit nos insimulabĭmus vos insimulabĭtis illi insimulābunt | Io accuserò Tu accuserai Egli/Ella/Esso accuserà Noi accuseremo Voi accuserete Essi/Esse/Loro accuseranno |
| INDICATIVO | |
| Futuro anteriore | |
| ego insimulavĕro, insimularo... tu insimulavĕris, insimularis... ille insimulavĕrit, insimularit... nos insimulaverĭmus, insimularimus... vos insimulaverĭtis, insimularitis... illi insimulavĕrint, insimularint... | Io avrò accusato Tu avrai accusato Egli/Ella/Esso avrà accusato Noi avremo accusato Voi avrete accusato Essi/Esse/Loro avranno accusato |
| CONGIUNTIVO | |
| Presente | |
| ego insimulem tu insimules ille insimulet nos insimulēmus vos insimulētis illi insimulent | Io accusi Tu accusi Egli/Ella/Esso accusi Noi accusiamo Voi accusiate Essi/Esse/Loro accusino |
| CONGIUNTIVO | |
| Imperfetto | |
| ego insimulārem tu insimulāres ille insimulāret nos insimularēmus vos insimularētis illi insimulārent | Io accusassi Tu accusassi Egli/Ella/Esso accusasse Noi accusassimo Voi accusaste Essi/Esse/Loro accusassero |
| CONGIUNTIVO | |
| Perfetto | |
| ego insimulavĕrim, insimularim... tu insimulavĕris, insimularis... ille insimulavĕrit, insimularit... nos insimulaverĭmus, insimularimus... vos insimulaverĭtis, insimularitis... illi insimulavĕrint, insimularint... | Io abbia accusato Tu abbia accusato Egli/Ella/Esso abbia accusato Noi abbiamo accusato Voi abbiate accusato Essi/Esse/Loro abbiano accusato |
| CONGIUNTIVO | |
| Piuccheperfetto | |
| ego insimulavissem, insimulassem... tu insimulavisses, insimulasses... ille insimulavisset, insimulasset... nos insimulavissēmus, insimulassemus... vos insimulavissētis, insimulassetis... illi insimulavissent, insimulassent... | Io avessi accusato Tu avessi accusato Egli/Ella/Esso avesse accusato Noi avessimo accusato Voi aveste accusato Essi/Esse/Loro avessero accusato |
| CONDIZIONALE | |
| Presente | |
| ego insimulārem tu insimulāres ille insimulāret nos insimularēmus vos insimularētis illi insimulārent | Io accuserei Tu accuseresti Egli/Ella/Esso accuserebbe Noi accuseremmo Voi accusereste Essi/Esse/Loro accuserebbero |
| CONDIZIONALE | |
| Passato | |
| ego insimulavissem, insimulassem... tu insimulavisses, insimulasses... ille insimulavisset, insimulasset... nos insimulavissēmus, insimulassemus... vos insimulavissētis, insimulassetis... illi insimulavissent, insimulassent... | Io avrei accusato Tu avresti accusato Egli/Ella/Esso avrebbe accusato Noi avremmo accusato Voi avreste accusato Essi/Esse/Loro avrebbero accusato |
| IMPERATIVO | |
| Presente | |
| insimula insimulate Futuro insimulato insimulato insimulatote insimulanto | accusa accusate accuserai accuserà accuserete accuseranno |
| INFINITO | |
| Presente | |
| insimulāre | accusare |
| INFINITO | |
| Perfetto | |
| insimulavisse, insimulasse... | avere accusato |
| INFINITO | |
| Futuro | |
| insimulaturum esse, insimulaturam esse, insimulaturum esse, insimulaturos esse, insimulaturas esse, insimulatura esse... | essere per accusare |
| GERUNDIO | |
| insimulandi, insimulando, insimulandum, insimulando... | di accusare ad a accusare accusare da, con.. accusare |
| SUPINO | |
| insimulatum | a/ad accusare |
| PARTICIPIO | significato |
| Presente | che accusa |
| Maschile | |
| Singolare | Plurale |
| Nom.insimulans Gen.insimulantis Dat.insimulanti Acc.insimulantem Voc.insimulans Abl.insimulante, insimulanti... | insimulantes insimulantium insimulantibus insimulantes insimulantes insimulantibus |
| Femminile | |
| Nom.insimulans Gen.insimulantis Dat.insimulanti Acc.insimulantem Voc.insimulans Abl.insimulante, insimulanti... | insimulantes insimulantium insimulantibus insimulantes insimulantes insimulantibus |
| Neutro | |
| Nom.insimulans Gen.insimulantis Dat.insimulanti Acc.insimulans Voc.insimulans Abl.insimulante, insimulanti... | insimulantia insimulantium insimulantibus insimulantia insimulantia insimulantibus |
| PARTICIPIO | significato |
| Futuro | che accuserà |
| Maschile | |
| Singolare | Plurale |
| Nom.insimulaturus Gen.insimulaturi Dat.insimulaturo Acc.insimulaturum Voc.insimulature Abl.insimulaturo | insimulaturi insimulaturorum insimulaturis insimulaturos insimulaturi insimulaturis |
| Femminile | |
| Nom.insimulatura Gen.insimulaturae Dat.insimulaturae Acc.insimulaturam Voc.insimulatura Abl.insimulatura | insimulaturae insimulaturarum insimulaturis insimulaturas insimulaturae insimulaturis |
| Neutro | |
| Nom.insimulaturum Gen.insimulaturi Dat.insimulaturo Acc.insimulaturum Voc.insimulaturum Abl.insimulaturo | insimulatura insimulaturorum insimulaturis insimulatura insimulatura insimulaturis |
| - Coniugazione completa di insimulari Forma passiva |
| - Coniugazione completa di criminare Forma attiva |